مقایسه و رابطه رشد معنوی و استرس ادراک شده با شادکامی در زنان نابارور و بارور شهر تهران

مقدمه: هدف مقایسه رابطه رشد معنوی و استرس ادراک شده با شادکامی در زنان بارور و نابارور شهر تهران است. روش: جامعه شامل کلیه زنان نابارور و باروری است که به 25 مرکز درمان ناباروری شهر تهران مراجعه کرده بودند. از میان این مراکز دو مرکز ناباروری به‌صورت تصادفی انتخاب شد. نمونه مطالعه شامل 105. زن نابارور و نمونه مقایسه شامل 106. زن بارور، به‌صورت در دسترس از این مراکز انتخاب شدند. افراد انتخاب شده به سه پرسشنامه سنجش معنویت (SAI)، استرس ادراک شده (PSS) و شادکامی آکسفورد (OHI) پاسخ دادند. ضرایب اعتبار آزمون‌ها با استفاده از آلفای کرونباخ به ترتیب 77/0 و 73/0 و 78/0 محاسبه شد. یافته‌ها: نتایج تجزیه تحلیل داده‌ها با فرض همگنی واریانس‌ها با آزمون‌های رگرسیون، پیرسون و فیشر نشان داد، در زنان نابارور شادکامی با رشد معنوی رابطه مثبت و با استرس ادراک شده رابطه منفی و معنادار دارد (001/0>P)؛ اما در زنان بارور شادکامی تنها با استرس ادراک شده رابطه منفی و معنادار دارد (001/0>P). آزمون فیشر نشان داد رابطه رشد معنوی و شادکامی در زنان نابارور و بارور از تفاوت معناداری برخوردار است (05/0>P). تحلیل رگرسیون بیانگر آن بود که در زنان بارور استرس ادراک شده تنها متغیری است که می‌تواند به‌طور معناداری 17 درصد شادکامی را پیش­بینی کند اما در زنان نابارور دو متغیر استرس ادراک شده و معنویت با هم قادرند 52 درصد از واریانس شادکامی را پیش­بینی کنند. نتیجه‌گیری: به نظرمی‌رسد که تقویت معنویت و یافتن معنایی خاص برای زندگی در خلال رنج ناباروری می‌تواند باعث کاهش استرس ادراک شده و افزایش شادکامی‌شود.